Οι συζητήσεις για την κατεύθυνση που θα πάρει το MotoGP το 2013 συνεχίζονται, την ώρα που οι CRT μοτοσυκλέτες «έφτασαν» πάνω στην ώρα για να γεμίσουν την σχάρα εκκίνησης…

Μετά την αποχώρηση της Suzuki και την μείωση των δορυφορικών μοτοσυκλετών, οι πρωτότυπες έχουν μειωθεί από 17 σε 12 φέτος, με κάθε έναν από τους εναπομείναντες κατασκευαστές (Honda, Yamaha και Ducati) να έχουν δυο εργοστασιακές και δυο δορυφορικές μοτοσυκλέτες.

Βέβαια, η σχάρα εκκίνησης θα έχει 21 μοτοσυκλέτες χάρη στην παρουσία των CRT, που έχουν κινητήρες Superbike σε πρωτότυπο πλαίσιο.

Οι CRT θα έχουν στην διάθεσή τους κάποια πλεονεκτήματα (επιπλέον καύσιμα, περισσότερες αλλαγές κινητήρα) για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, ενώ το project της Aprilia έδειξε χρόνους που υποδεικνύουν ότι οι καλύτεροί της αναβάτες θα είναι σε επαφή με τις πιο αργές δορυφορικές μοτοσυκλέτες.

Ωστόσο, οι άλλες CRT έχουν πολύ πιο περιορισμένους πόρους και η διαφορά – στην τεχνολογία – των πρώτων από τους τελευταίους (το 2012) θα είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη που έχει δει ποτέ η μεγάλη κατηγορία.

«Αποδεχόμαστε την ιδέα των CRT… αλλά η διαφορά στους χρόνους είναι πάρα πολύ μεγάλη αυτήν την στιγμή!», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της HRC, Shuhei Nakamoto.

Από την άλλη, κανένα από τα τρία εργοστάσια δεν είναι κατά των CRT, Άλλωστε που θα βρισκόταν το Πρωτάθλημα του 2012 χωρίς αυτές; Εν τούτοις, η φετινή σεζόν είναι περισσότερο μεταβατική, με τον Μάιο να θεωρείται η προθεσμία για να συμφωνηθούν οι προτάσεις για το 2013 κι έπειτα…

Η πρόκληση που αντιμετωπίζει το MotoGP μπορεί να διαιρεθεί σε δυο γενικότερα ζητήματα: πρώτον να αποφασιστούν νέοι κανονισμοί για τους κατασκευαστές και δεύτερον να αποφασιστούν οι αντίστοιχοι για τις άλλες ομάδες.

Οι κατασκευαστές χρειάζονται αναθεωρημένους τεχνικούς και αθλητικούς κανόνες, που θα μειώνουν σταδιακά το κόστος μιας πρωτότυπης μοτοσυκλέτας, ενώ παράλληλα θα διατηρούν σε ανεκτά – για αξιόλογο R&D – επίπεδα την τεχνολογική ελευθερία, βοηθώντας, όπου είναι εφικτό, το σόου και το άθλημα.

Εν τω μεταξύ η Dorna, θορυβημένη από την πρώην εξάρτησή της από τα εργοστάσια, θέλει να ενισχύσει τις CRT διασφαλίζοντας ότι πάντοτε θα υπάρχουν ανταγωνιστικές και οικονομικές μοτοσυκλέτες για τους υπόλοιπους. Ο Πρόεδρός της, Carmelo Ezpeleta, οριοθέτησε σαν στόχο το 1 εκατομμύριο ευρώ, ανά έτος, για αυτές τις μοτοσυκλέτες, είτε είναι CRT είτε δορυφορικές.

«Το πρώτο βήμα είναι να έχουμε αρκετές μοτοσυκλέτες στην σχάρα εκκίνησης. Το έχουμε πετύχει. Τώρα πρέπει να τις κάνουμε ανταγωνιστικές», είχε δηλώσει στο παρελθόν.

Και στην συνέχεια έχουμε το φαινομενικά ακατόρθωτο: να επιτραπεί στα εργοστάσια να εξελίσσουν τις – τελευταίας λέξης – τεχνολογίες τους για τις πρωτότυπες μοτοσυκλέτες, χωρίς να υπολείπονται και να μένουν πίσω οι CRT (που κατασκευάζονται με ελάχιστο κόστος – σε σχέση με τις πρωτότυπες – και προς το παρόν, δανείζονται τα πλεονεκτήματα ενός road-based κινητήρα).

Ο μόνος τρόπος να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ CRT και κατασκευαστών, είναι να βρεθεί κάποια μορφή ισορροπίας στους κανόνες. Αυτήν την ισορροπία έχουν στόχο τα άμεσα πλεονεκτήματα που αποκτούν οι CRT, με 3 λίτρα περισσότερο καύσιμο ανά αγώνα και με έξι περισσότερες αλλαγές κινητήρα, ανά σεζόν.

Αυτός είναι και ο πιο απλός τρόπος να εξισωθούν (μένει να αποδειχθεί και στην πράξη) οι CRT με τον ρυθμό του MotoGP. Από την άλλη όμως, αυτό αποτελεί δίκοπο μαχαίρι διότι οι κατασκευαστές θα απαιτήσουν κάποιες αλλαγές, εάν οι CRT εμφανιστούν πολύ ανταγωνιστικές στην συνέχεια, κάτι που θα μειώσει την αίγλη του Πρωταθλήματος στα μάτια των θεατών…

Του Peter McLaren (crash.net)